ഒരു പതിനൊന്നു മണി ആയപ്പോള്‍ ജനലിനപ്പുറത്തെ ഇരുട്ടില്‍ കുഞ്ഞച്ചന്റെ ചിരിക്കുന്ന പല്ലുകള്‍ മാത്രം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. റോസമ്മ നേഴ്സ് ചുറ്റും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. നാല് ബെഡിലെ രോഗികള്‍ ഉള്ളു. അതില്‍ മൂന്നുപേര്‍ക്ക്‌ കൂട്ടുകിടക്കാന്‍ ആളുണ്ട്. എല്ലാം കൂടി ഏഴുപേര്. എല്ലാവരും ഉറക്കത്തിലേക്കു കടന്നിരിക്കുന്നു. കാര്യമായ രോഗമുള്ളവര്‍ ആരും ഇല്ല. അതുകൊണ്ട് ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല.
റോസമ്മ നേഴ്സ് ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ കസേര ജനലിലോട്ട് അടുപ്പിച്ചിട്ടു.
"ഇന്ന് എങ്ങിനാ..., തെരക്കാണോ?" കുഞ്ഞച്ചന്‍ അടക്കി ചോദിച്ചു.
"ഇല്ല കുഴപ്പമില്ല..."
"നാല് പാര്‍ട്ടീസ് ഒണ്ട്"
"അയ്യോ നാലോ..., അത്രയൊന്നും പറ്റില്ല കുഞ്ഞച്ചായാ..."
"അല്ലാതെ പറ്റത്തില്ല കൊച്ചെ, ഒന്നിച്ചു വന്നതാണ്. ഒന്നിനോ രണ്ടിനോ ആയിട്ട് നടക്കത്തില്ല. അയ്യായിരം അഡ്വാന്‍സ് രൊക്കം തന്നേക്കുവാണ്. പറ്റത്തില്ലേല്‍ പിന്നെ നാലിനെയും പറഞ്ഞു വിടേണ്ടി വരും"
കാലം 1990. കുവൈത്തിനെ ഇറാഖ് ആക്രമിച്ച കാലം. റോസമ്മ കുവൈത്തില്‍ നേഴ്സ് ആയിരുന്നു, അതിനുമുന്‍പ്‌ അഞ്ചു വര്‍ഷം. അതായത് 1985 - ല് ഇരുപത്തി മൂന്നാമത്തെ വയസ്സില് റോസമ്മ കുവൈത്തില്‍ എത്തി. ഇരുപത്തി നാലാമത്തെ വയസ്സില് നാട്ടില്‍ വന്ന് കല്യാണം കഴിച്ച്‌, ഏതാനും മാസത്തിനുള്ളില്‍ തന്നെ ഭര്‍ത്താവിനെ കൊണ്ടുപോയി. ഒന്നിന് പിറകെ ഒന്നായി രണ്ടു കുട്ടികളും ജനിച്ചു. അന്നേരമാണ് യുദ്ധം വന്നത്. അഞ്ചു പൈസ സമ്പാദ്യം ഇല്ലാതെ നാട്ടിലേക്ക് പലായനം ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. ഗതിയില്ലാതെ വന്നവരായതിനാല്‍ താമസംവിന ഭര്‍ത്താവിന്റെ കുടുംബവീട്ടില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങേണ്ടി വന്നു. ഒരു ചെറിയ വാടകവീട്ടിലേക്ക്‌ താമസം മാറി. ആ അവസ്ഥയിലാണ് കുര്യന്‍ ഡോക്ടറുടെ പത്ത് ബെഡ് ഉള്ള ആശുപത്രിയില്‍ തുച്ഛമായ ശമ്പളത്തിന് ജോലിക്ക് പോകേണ്ടി വന്നത്. പത്ത്ഇരുപത്തിയഞ്ച് കിലോമീറ്റര്‍ അകലെയുള്ള ആശുപത്രിയില്‍ ആഴ്ചയില്‍ രണ്ടും മൂന്നും ദിവസം നൈറ്റ്ഡ്യൂട്ടിയും ഉണ്ട്. വേറെ വഴിയില്ലാത്തതുകൊണ്ട് ആ ജോലിയില്‍ തുടരാതെ വയ്യെന്നായി.
ഭര്‍ത്താവ് വേറെ എങ്ങോട്ടേക്ക് എങ്കിലും പോകാനുള്ള ഉദ്ദേശവുമായി തേരാപാര നടക്കുന്നു. കിട്ടുന്ന ശമ്പളം കൊണ്ട് ഒന്നിനും തികയുന്നില്ല. അന്നേരമാണ് ആശുപത്രിയില്‍ വച്ചു പരിചയപ്പെട്ട കുഞ്ഞച്ചന്‍ എന്ന ആളില്‍ നിന്നും പലിശക്ക് കാശ് വാങ്ങിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്. കാശ് വാങ്ങിക്കല്‍ കൂടിയപ്പോള്‍ ഒരു ദിവസം കുഞ്ഞച്ചന്‍ പറഞ്ഞു;
"കൊച്ചേ, ഇങ്ങിനെ പോയാല്‍ മുതലും പലിശയും തരാന്‍ പറ്റാതെ കൊച്ച് കുടുങ്ങും..."
"എന്ത് ചെയ്യാനാ കുഞ്ഞച്ചായാ, വേറെ നിവൃത്തി ഇല്ല. ഇച്ചായന്‍ ഗള്‍ഫില് എവിടേലും പോകാന്‍ നോക്കുന്നുണ്ട്..., അന്നേരത്തേക്ക് ..."
"കൊച്ചേ, അതൊക്കെ നടന്നിട്ട് നടന്നെന്നു പറയാവുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ആണ്. പിന്നെ ഞാന്‍ ഒരു വഴി പറയാം. സംഗതി പറയാന്‍ പാടില്ല, മോശമാ. അതൊക്കെ എനിക്കറിയാം. എങ്കിലും കൊച്ചിന്റെ അവസ്ഥ ഇതായതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ പറയുവാണ്. ഇഷ്ടപെട്ടില്ലേല്‍ തല്ലാനും കൊല്ലാനും ഒന്നും വരേണ്ട. ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലാന്നു കരുതി അങ്ങ് മറന്നുകളഞ്ഞാല്‍ മതി..."
"എന്നതാ കുഞ്ഞച്ചായാ...?"
"സംഗതി മറ്റേതു തന്നെയാണ്. കൊച്ചിന്റെ പ്രായവും ഉദ്യോഗവും ശരീരവും ഒക്കെ വച്ചു ഒറ്റ ഷോട്ടിന് ഞാന്‍ ആയിരം രൂപ ഒപ്പിച്ചു തരാം. സേഫായ ആള്‍ക്കാര് എന്റെ കയ്യിലൊണ്ട്..."
കുഞ്ഞച്ചന്‍ വാല്പൊക്കിയപ്പോഴേ എതാണ്ട് ഇത്പോലെ എന്തേലും ആയിരിക്കും എന്ന് ഉദേശിച്ച റോസമ്മ സിസ്റ്റര്‍ അത് കേട്ട് ഞെട്ടിയതൊന്നും ഇല്ല.
"... കൊച്ച് ആലോചിച്ചിട്ട് മറുപടി പറഞ്ഞാല്‍ മതി"
റോസമ്മയ്ക്ക് ആലോചിക്കാന്‍ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും ഉടനെകേറി മറുപടി പറയുന്നത് ശരിയല്ലാന്ന് അവര്‍ക്കറിയാം. ഇതിനു മുന്‍പും ഒരിക്കല്‍ ഇതേ അവസ്ഥയില്‍ റോസമ്മ പെട്ടിട്ടുണ്ട്, കുവൈത്തില്‍ വച്ച്‌. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ച് ചെന്ന കാലം. ഭര്‍ത്താവിനു ഒരു വിസ സംഘടിപ്പിക്കാന്‍ പലരെയും സമീപിച്ചു. ഹൈദ്രാബാദ്കാരന്‍ ഒരു ജാഫറിന്റെ കയ്യിലാണ് ഒടുവില് ചെന്ന്പെട്ടത്. വിസ ഉടനെ കിട്ടി. പക്ഷെ അവനും അവന്റെ അറബിയും അറബിയുടെ ഡ്രൈവറും കൂടി മൂന്നാല് ദിവസം ഒരു ഫ്ലാറ്റില്‍ കൊണ്ട് താമസിപ്പിച്ച് കുത്തി കുത്തി കൊന്നു. അന്ന് വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നിയിരുന്നു. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഒരാഴ്ച്ച തികച്ച് ഭര്‍ത്താവുമായിട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ആള് നേരെചൊവ്വേ ഒന്ന് അകത്ത് കയറ്റിയിട്ടു പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിനു മുന്‍പ് മൂന്നു തടിമാടന്മാരും കൂടി അടിച്ച് പമ്പരംകറക്കി വിട്ടപ്പോള്‍ കുറച്ചൊന്നും അല്ല സങ്കടം തോന്നിയത്.
പിറ്റേന്ന് തന്നെ കുഞ്ഞച്ചനോട് സമ്മതം അറിയിച്ചു;
"കുഞ്ഞച്ചായ എങ്ങിനെയാ പക്ഷെ..., എനിക്ക് ലോഡ്ജിലോട്ടൊന്നും വരാന്‍ പറ്റത്തില്ല"
"കൊച്ചതൊന്നും പേടിക്കേണ്ട. അതൊക്കെ ഞാന്‍ പ്ലാന്‍ ചെയ്തിട്ടൊണ്ട്. നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടി ഉള്ള ദിവസം നേരത്തെ അറിയിച്ചാല്‍ മതി. എന്തായാലും പത്തുപന്ത്രണ്ട് മണി ആവുമ്പോ ആള്‍ക്കാരൊക്കെ ഉറങ്ങുമല്ലോ. അന്നേരം ഞാന്‍ പാര്‍ട്ടീസിനെ ആശുപത്രി ഭാഗത്ത് ആരും കാണാതെ കൊണ്ട് വരാം. അവിടെ പറമ്പില്‍ എവിടേലും വച്ച്‌ കാര്യം സാധിച്ചാല്‍ മതി..."
"അയ്യോ അതൊക്കെ നടക്കുമോ കുഞ്ഞച്ചായാ?"
"കൊച്ച് പേടിക്കാതെ..., അതൊക്കെ ഞാന്‍ ഒരാളും അറിയാതെ നടത്തിത്തരാം. ആശുപത്രി മിറ്റത്ത് വച്ചാവുമ്പോ പല ഗുണങ്ങളും ഒണ്ട്. ഒന്നാമത് ഹോട്ടല്‍ റെയ്ഡ് ഒന്നും പേടിക്കേണ്ട. പിന്നെ സാധാരണ ഈ ലോഡ്ജിലും മറ്റും നേഴ്സെന്നും ഡോക്ട്ടറെന്നും ഒക്കെ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് കൊടുക്കുന്നത് വെറും തറ സാധനങ്ങളെ അല്ലേ. ഇതാവുമ്പോ കസ്റ്റമേഴ്സിനു അങ്ങിനെ ഒരു സംശയം വേണ്ട. മാത്രമല്ല ഈ യൂണിഫോമിലെ ഇടപാടിന് ഒരു പ്രത്യേക വിലയാണ്..."
ആഴ്ച്ചയില്‍ ശരാശരി നാല് പാര്‍ട്ടീസ്. മാസത്തില്‍ എങ്ങിനെ പോയാലും ഒരു പതിനഞ്ച് കസ്റ്റമേഴ്സ്. കുഞ്ഞച്ചന്റെ കമ്മിഷന്‍ പോയിട്ട് ഓരോന്നിനും എഴുന്നൂറ്റി അമ്പതു മുതല്‍ ആയിരം രൂപ വരെ കിട്ടും. ചുരുക്കത്തില്‍ മാസത്തില്‍ ഒരു പത്തുപന്ത്രണ്ടായിരം രൂപ. അന്നത്തെ കാലത്ത് അതൊരു ചില്ലറ തുകയല്ല. മാത്രമല്ല റേറ്റ് കൂടുതല്‍ ആയതുകൊണ്ട് കണ്ട അണ്ടനും അടകോടനും ഒന്നും പൊക്കിപിടച്ചു വരത്തും ഇല്ല.
കുഞ്ഞച്ചന്‍ ഒരു പ്രൊഫെഷണല്‍ തത്ത്വം കൂടി പറഞ്ഞു;
"കൊച്ചേ, ഒള്ളത് പറഞ്ഞാല്‍ നേരെചൊവ്വേ കൊണയ്ക്കാന്‍ അറിഞ്ഞൂടാത്തവന്‍മാരാണ് കാശ് കൊടുത്ത് പണിയാന്‍ പോകുന്നത്. കൊച്ചിന്റെ തടിയും വെളുപ്പും ഒക്കെ കണ്ടാല്‍ സമാനം അകത്ത് കേറുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ അവന്മാര്‍ക്ക് വെള്ളംപോകും. വെള്ളം പോയാല്‍ നമ്മുടെ ഇടപാട് തീര്‍ന്നു. ഒരു കാരണവശാലും അവന്മാര് പറയുന്നതുകേട്ട് സങ്കടംതോന്നി രണ്ടാമത് ഒന്നിനും കൂടി നില്‍ക്കരുത്. ബാക്കി ഞാന്‍ നോക്കിക്കോളാം"
"കൊച്ചേ, എന്തുവാ ഇത്ര ആലോചിക്കുന്നത്. പറ്റത്തില്ലേ നമുക്ക് വേണ്ടാ. വേറെ നാളെ നോക്കാം..."
"കുഞ്ഞച്ചായന്‍ പൊയ്ക്കോ. ഞാന്‍ സിറ്റുവേഷന്‍ ഒക്കെ ഒന്ന് നോക്കിയേച്ചും വരാം... പിന്നേയ്, ഒരാള് തീര്‍ത്തു പോയിട്ടേ അടുത്താളെ വിടാവുള്ളു കേട്ടോ"
റോസമ്മ ആളുള്ള ബെഡിന്റെ അടുത്തുപോയി എല്ലാവരും ഉറക്കമാണെന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തി. പിന്നെ പുറത്തേക്കു നടന്നു.
റോസമ്മ പതിവ് സ്ഥലത്ത് ചെന്നു. അത് വാര്‍ഡിന്റെ മറ്റേ ഭാഗത്തുള്ള പറമ്പിന്റെ ഒരു ഇടുങ്ങിയ ഭാഗമാണ്. ഒരു വശത്ത്‌ മതിലും കുര്യന്‍ ഡോക്ട്ടറുടെ റബര്‍ തോട്ടവും. അതുവഴിയാണ് കുഞ്ഞച്ചന്‍ ആള്‍ക്കാരെ കൊണ്ട് വരുക. മറ്റേ വശത്ത്‌ ഡോക്റ്ററുടെ വീടിന്റെ പിന്‍ഭാഗത്തെ ഒരു ചുമര് ആശുപത്രി കെട്ടിടത്തോട് ചേര്‍ന്ന് നില്‍ക്കുന്നു. ഒരു ഭാഗത്ത് ആശുപത്രിയുടെ വാര്‍ഡ്‌. ഒരു ജനലും ഉണ്ട് അവിടെ. അതൊരല്‍പ്പം തുറന്നു വച്ചിട്ടാണ് റോസമ്മ സിസ്റ്റര്‍ പണി തുടങ്ങുക. കഴിവതും ശ്രദ്ധ അങ്ങോട്ടായിരിക്കും. രോഗികള്‍ ആരെങ്കിലും ഉണരുകയോ മറ്റോ ചെയ്‌താല്‍ അറിയാമല്ലോ. അകത്തുള്ളവര്‍ക്ക് പുറത്ത് ഇരുട്ടില്‍ ഒന്നും കാണാനും പറ്റില്ല. കുഞ്ഞച്ചന്‍, ആവശ്യം വരുകയാണെങ്കില്‍ ഉപയോഗിക്കാന്‍ ഇത്തിരി വീതികൂടിയ ഒരു ബെഞ്ചും അവിടെ കൊണ്ട് ഇട്ടിരുന്നു.
ഇതിനിടയ്ക്ക് ഒരിക്കല്‍ മാത്രമേ ചെറിയൊരു പ്രശ്നം സംഭവിച്ചുള്ളൂ. ഒരു പന്ത്രണ്ട് മണി നേരം. ഒരാള് കുനിച്ചു നിര്‍ത്തി അടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. റോസമ്മ ചുമരില്‍ ചാരി ജനലിലൂടെ അകത്തോട്ടു നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു. പെട്ടെന്നാണ് വാര്‍ഡിന്റെ മറ്റേ വശത്തുള്ള വാതില്‍ തുറന്നു ഡോക്ട്ടര്‍ കുര്യന്‍ വാര്‍ഡിലേക്ക് കടന്നു വരുന്നത് കണ്ടത്. നെഞ്ച് കാളിപ്പോയി. മുന്‍പും രോഗികള്‍ ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഒക്കെ ഇടയ്ക്ക് വച്ചു നിര്‍ത്തിപോയിട്ട് പിന്നീട് വന്നു തീര്‍ത്തു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്‌. പക്ഷെ അത് അങ്ങിനെ ആയിരുന്നില്ല. രണ്ടു പ്രത്യേക അവസ്ഥകള്‍ ഒന്നിച്ചു വന്നു. ഒന്ന്, ഇവിടെ രോഗി ഉണര്‍ന്നതല്ല, സാക്ഷാല്‍ ഡോക്ട്ടര്‍ വന്നതാണ്. രണ്ടാമത് അപ്പോള്‍ ഊരിയിട്ട് പോകാന്‍ പറ്റുന്ന അവസ്ഥയില്‍ ആയിരുന്നില്ല. പിറകില്‍ നിന്നു അടിച്ചുകൊണ്ട് നില്‍ക്കുന്ന ആള് പാല് ചീറ്റാന്‍ തുടങ്ങുന്ന കൃത്യനേരത്താണ് കുര്യന്‍ ഡോക്ട്ടര്‍ വന്നത്. അപ്പോള്‍ ഊരിയാല്‍ പാല് മുഴുവന്‍ വെളിയിലാവും. ആയിരം രൂപ എണ്ണി വാങ്ങിയിട്ട് ക്ലൈമാക്സില്‍ കലം ഉടച്ചാല്‍ അയാള് ചിലപ്പോള്‍ ബഹളം ഉണ്ടാക്കിയാലോ എന്ന പേടി. കാലമാടനാനെങ്കില്‍ അഞ്ചാറു ലിറ്റര്‍ പാല് ചീറ്റിച്ചിട്ടും ചീറ്റിച്ചിട്ടും തീരുന്നുമില്ല. ഡോക്ട്ടര്‍ തിരക്കി അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടക്കുന്നതും കാണാം.
സംഭവം തീര്‍ന്നുടനെ സാരിയും പാവാടയും താഴ്ത്തിയിട്ടിട്ട് ഓടി, ഊരിവച്ച ഷഡി പോലും എടുക്കാന്‍ നില്‍ക്കാതെ.
"എവിടായിരുന്നു സിസ്റ്റര്‍?" ഡോക്ട്ടര്‍ ദേഷ്യത്തില്‍ ആയിരുന്നു.
"അത്..." ഒരു നിമിഷം ഒന്നും പറയാന്‍ പറ്റിയില്ല.
"അത്?"
"അത് ഡോക്ട്ടര്‍ ഒന്ന് മൂത്രം ഒഴിക്കാന്‍..."
"മൂത്രമൊഴിക്കാന്‍ പുറത്തെന്തിനാ പോകുന്നത്? അകത്ത് ബാത്രൂം ഇല്ലേ?"
"അത്..., അത്..., ആര്‍ക്കോ കൂടെ കിടക്കാന്‍ വന്ന ഒരാള് ബാത്രൂമിന്റെ ഭാഗത്ത് സിഗരറ്റ് വലിച്ചോണ്ട് നിക്കുവായിരുന്നു അന്നേരം. അതോണ്ട് അങ്ങോട്ട്‌ പോവാന്‍ തോന്നിയില്ല ഡോക്ട്ടറെ"
അങ്ങിനെ ഒരു കള്ളം വായില്‍ വന്നത് കൊണ്ട് കഷ്ട്ടിച്ച് രക്ഷപെട്ടു.
"ഉം"
അന്നേരത്തേക്ക് പക്ഷെ കസ്റ്റമര്‍ തേവിപ്പോയ പാല് തുടയിലൂടെയും കാലിലൂടെയും ഒലിച്ചു തറയില്‍ എത്തിയിരുന്നു.
ആരോ പിറകിലൂടെ വന്ന് കെട്ടിപിടിച്ചപ്പോള്‍ ആണ് റോസമ്മ ചിന്തയില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ന്നത്. അയാള് തിരിച്ച് നിര്‍ത്തി ഉമ്മ വച്ചു. കള്ളിന്റെ മണം.
"ഇത്രയും ചരക്കാന്നു പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല കേട്ടോ"
അപ്പറഞ്ഞതില്‍ കുറച്ചു സത്യം ഇല്ലാതില്ല. കുവൈത്തില്‍ വച്ച്‌ തിന്ന പൊരിച്ച കോഴിക്കാലുകളുടെ ഗുണം ശരീരത്തിലോട്ട് ഇറങ്ങിയത്‌ നാട്ടില്‍ എത്തിയതിനു ശേഷം ആണ്. ഒരു ഒന്നൊന്നൊര ഉണ്ണിമേരി പരുവം!
"ഉം..., ഉം..." റോസമ്മ മുണ്ടിന്റെ ഇടയില്‍ കൂടി കൈ കടത്തി, ഷഡി താഴ്ത്തി അവന്റെ കുണ്ണ കയ്യിലെടുത്തു ഉഴിഞ്ഞു. അത് അപ്പോള്‍ തന്നെ നല്ല പരുവത്തില്‍ എത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
കുറച്ചുനേരം കൂടി ഉമ്മവയ്ക്കാനൊക്കെ നിന്നുകൊടുത്തതിനു ശേഷം റോസമ്മ മാറിയിട്ട് സാരിയും പാവാടയും പൊക്കി അരയിലോട്ട് വച്ച്‌, ഷഡി ഉരിഞ്ഞു മാറ്റി ബെഞ്ചില്‍ ഇട്ടിട്ട്, ജനലില്‍ കൈ ഊന്നി നിന്നു.
"വാ..., കേറ്റ്" റോസമ്മ മുഖം തിരിച്ച് അയാളെ ക്ഷണിച്ചു.
"വാഹ്..., എന്നാ കുണ്ടിയാ..., ഞാന്‍ ഒന്ന് നക്കിക്കോട്ടെ"
"ഓ.., നിങ്ങള് നാല് പേരില്ലേ. നക്കിയും തുടച്ചുമൊക്കെ നിന്നാല്‍ നേരം വെളുക്കും. പിന്നീട് ഒരിക്കല്‍ ഒറ്റയ്ക്ക് വാ. അന്നേരം വിശാലമായിട്ട് ചെയ്യാം"
"ഒന്ന് നക്കിക്കോട്ടെടി പൂറി"
"വേഗന്ന് ആക്കിക്കോ ട്ടോ..."
അയാള് അവിടെ കുന്തിച്ചിരുന്ന് ആദ്യം തടിച്ച ചന്തിയുടെ പ്രതലത്തില്‍ നക്കി. റോസമ്മയ്ക്ക് ഇക്കിളിയായി. പിന്നെ അയാള് ചന്തി കൈകൊണ്ടു വിടര്‍ത്തി ചന്തിവിടവിലും കൂതിപൊട്ടിലും നക്കി. റോസമ്മ കുറച്ചുകൂടി കുനിഞ്ഞിട്ട്‌ കുണ്ടി പുറകിലോട്ടു തള്ളി പൂറ് നക്കാന്‍ പരുവത്തിന് പിറകിലോട്ട് ആക്കികൊടുത്തു. അങ്ങേര് കുന്തിച്ചിരുന്ന് കുറച്ചു നേരം റോസമ്മയുടെ രോമാവൃതമായ പൂറ് തിന്നു. ഇത്തിരി കഴിഞ്ഞപ്പോ റോസമ്മ നടുവ്നിവര്‍ത്തി എണീറ്റ്‌കൊണ്ട് മുഖം തിരിച്ച് അയാളോട് പറഞ്ഞ്;
"മതി..., ഇനി കേറ്റ്"
അയാള് എണീറ്റപ്പോ റോസമ്മ വീണ്ടും കുനിഞ്ഞു നിന്നുകൊടുത്തു.
അയാള് നടുവ്വളച്ച് റോസമ്മയുടെ തടിച്ചു കൊഴുത്ത പൂറിലേക്ക് തന്റെ കുണ്ണ ഇടിച്ചു കയറ്റി അടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. റോസമ്മക്ക് സുഖിച്ചു തുടങ്ങി. കാശിനു വേണ്ടിയാണ് തുടങ്ങിയതെങ്കിലും ഈയടുത്തായി റോസമ്മ തന്റെ വൈവിധ്യമുള്ള കൊടുപ്പുകള്‍ ഇഷ്ടപ്പെടാനും ആഗ്രഹിക്കാനും തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഒരാള് അധികനേരമൊന്നും എടുക്കില്ലെങ്കിലും ഉള്ളപ്പോള്‍ മിക്കവാറും രണ്ടു കുണ്ണകള്‍ എങ്കിലും കയറും എന്നത് രസകരമായിരുന്നു. ചിലപ്പോള്‍ ഒന്ന് തീര്‍ന്നുടനെ അടുത്തത് എത്തും. പക്ഷെ മിക്കവാറും കുഞ്ഞച്ചന്‍ രണ്ടാമത്തെ ആളെ കൊണ്ട് വരുക കുറച്ചു ഗ്യാപ് ഇട്ടിട്ടാണ്‌. പതിവായിട്ട് ഇല്ലെങ്കിലും ഒരു കസ്റ്റമര്‍ മാത്രമുള്ള ദിവസങ്ങളില്‍ ചിലപ്പോഴൊക്കെ കുഞ്ഞച്ചനും ഓസിന് ഒരു ഷോട്ട് എടുത്ത് പോവാറുണ്ട്. അന്നം തരുന്ന കുണ്ണയാണല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത് റോസമ്മ കുഞ്ഞച്ചനെ ബെഞ്ചില്‍ ഇരുത്തിയോ കിടത്തിയോ മുകളില്‍ കയറി അടിച്ച് കൊടുത്ത് സുഖിപ്പിച്ചാണ് വിടാറ്.
"കൊച്ചേ..." കുഞ്ഞച്ചനെ ഓര്‍ത്ത നേരത്ത് തന്നെ കുഞ്ഞച്ചന്‍ പ്രത്യക്ഷപെട്ടു.
"കൊച്ചേ..., ഒരുത്തന്‍ അവിടെ കിടന്നു ഭയങ്കര ബഹളം. പിടിച്ചിട്ടു നില്‍ക്കുന്നില്ല. ഞാന്‍ ഇങ്ങോട്ട് വിടുവാ. കൊച്ച് എങ്ങിനേലും ഒന്ന് കൈകാര്യം ചെയ്തെ പറ്റത്തൊള്ളൂ"
"ഞാന്‍ ഇതിനിടയ്ക്ക് എന്നാ ചെയ്യാനാ കുഞ്ഞച്ചായ. ഇയാള് ചെയ്തോണ്ടിരിക്കുന്നത് കാണത്തില്യോ?"
കുഞ്ഞച്ചന്‍ റോസമ്മയുടെ ചെവിയിലേക്ക് മുഖം അടുപ്പിച്ച് പതുക്കെ പറഞ്ഞു;
"കയ്യിപ്പിടിച്ചു കൊടുത്തോ വായിലെടുത്തോ ഒന്ന് അട്ജെസ്റ്റ് ചെയ്താലേ പറ്റത്തൊള്ളൂ കൊച്ചേ. അവന്മാര് അടിച്ച് ഫിറ്റാ. എനിക്കൊരു അബദ്ധം പറ്റിപോയി. ഒന്ന് സഹകരിക്ക്‌ ഇത്തവണത്തേക്ക്..."
"എന്തേലും ചെയ്യ്"
കുഞ്ഞച്ചന്‍ ഇരുട്ടിലേക്ക് മറഞ്ഞപ്പോള്‍ അതുവഴി മറ്റൊരാള്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു...
"എന്താടാ നീ വച്ച്‌ കൊണച്ചോണ്ടിരിക്കുന്നത്..." വന്നവന്‍ പിറകില്‍നിന്നു അടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നവനോട് കയര്‍ത്തു.
"ഓ, അളിയാ വിചാരിച്ചത് പോലല്ലടാ..., സൂപ്പര്‍ ചരക്കാ. പെട്ടെന്ന് വെള്ളം കളയാന്‍ തോന്നുന്നില്ലെടാ..."
"ശ്ശ്..., പതുക്കെ സംസാരിക്ക്. അകത്ത് ആളുള്ളതാ..." റോസമ്മ മുഖംതിരിച്ച് പറഞ്ഞു.
എന്തോ പറയാന്‍ വന്ന രണ്ടാമന്‍ റോസമ്മയുടെ മുഖകാന്തി കണ്ടു അന്തംവിട്ടു നിന്നു. റോസമ്മ കൈനീട്ടി ഷഡിക്ക് അകത്തുകൂടെ അവന്റെ കുണ്ണയില്‍ പിടിച്ചു മുന്നോട്ടു വലിച്ചു.
"ഒന്ന് അകത്തോട്ടു ശ്രദ്ധിച്ചോണെ..." എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് റോസമ്മ ജനല്‍ഭാഗത്ത്‌ നിന്നും കൈമാറ്റി, ഒരു കൈ ബഞ്ചില്‍ കുത്തി, കുറച്ചുകൂടി കുനിഞ്ഞു മറ്റേ കൈകൊണ്ട് അവന്റെ കുണ്ണ തൊലിച്ചു തന്റെ ചുണ്ടിനോട് ചേര്‍ത്തു. ഒരു വെടക്ക് മണം. ശ്വാസം വലിക്കാതെ, നല്ലപോലെ തൊലിച്ചു കുണ്ണയുടെ മകുടം മുഴുവന്‍ വായ്ക്കുളിലാക്കി നാക്കിട്ട് ചുഴറ്റി വൃത്തിയാക്കിയിട്ട്‌ റോസമ്മ ഉമിനീര് പുറത്തേക്ക് തുപ്പി. പിന്നെ കുണ്ണ മുഴുവന്‍ വായ്ക്കുള്ളിലാക്കി ഊമ്പാന്‍ തുടങ്ങി.
മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നവന്റെ കുണ്ണയില്‍ റോസമ്മയുടെ ചുണ്ടും നാവും നടരാജതാണ്ടവം ആടുമ്പോള്‍ പിറകിലെ കുണ്ണ അവളുടെ പൂറില്‍ തീവണ്ടി ഓടിക്കുകയായിരുന്നു.
No comments:
Post a Comment